Minimising energy in construction: Practitioners' views on material efficiency

محیط زیست ایجاد شده برای 39 درصد از کل انرژی مرتبط با انرژی در جهان است و ساخت و ساز 13 درصد تولید ناخالص داخلی را تولید می کند. موفقیت اخیر در کاهش نیروی عملیاتی و معرفی اهداف سختگیرانه برای ساختمانهای نزدیک به صفر به این معنی است که انرژی تجسم شده تبدیل به جزء غالب مصرف انرژی در کل ساختمان در ساختمانها می شود. یک استراتژی که ممکن است کلیدی برای دستیابی به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای باشد، استفاده از مواد به صورت مؤثر است. با این حال، تحقیقات نشان داده است که ساختمان های واقعی از مواد ساختاری ناکارآمد استفاده می کنند، در حالی که تلفات در حدود 50٪ معمول است. دو مکانیسم قابل قبول عبارتند از: 1) برخی از مهندسان تصورات غلط فردی را در بر می گیرند؛ 2) این ناکارآمدی یک پدیده فرهنگی است که به موجب آن مهندسین به طور خودکار و بدون شک روش های قبلی را بدون ارزیابی مناسب بودن آنها ارزیابی می کنند. این مقاله، یک نظرسنجی از 129 کارشناس مهندسی را ارائه می دهد که هر دو فرهنگ و عمل در طراحی مربوط به بهره وری مواد را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج نشان می دهد تنوع گسترده و عدم اطمینان در رفتارهای تنظیم شده و فرهنگی. برای اولین بار ما نشان می دهیم که بهره وری انرژی مجاز، اولویت بالا نیست، زیرا با استفاده از معموال بیش از حد طراحی شده است که ساختمان های گرانقیمت تر از مواد ضروری ما بیشتر مصرف می کنند. ما نشان می دهد که متغیرهای گسترده ای در اندازه گیری هایی وجود دارد که مهندسین باید با آن توافق داشته باشند و تحقیقات را پیشنهاد دهند که از طریق آن می توان این مسائل فرهنگی و فردی را در فواصل زمانی مورد نیاز دانش علمی تخمین زد.