The Post-growth Challenge: Secular Stagnation, Inequality and the Limits to Growth

منتقدان مدتهاست که امکان سنجی (و مطلوبیت) رشد سریع در یک سیاره محدود را مورد سوال قرار داده اند. اخیرا، اقتصاددانان جریان اصلی، برخی از محدودیت های سکولار را در زمینه رشد نشان داده اند. کاهش نرخ رشد به نوبه خود در افزایش نابرابری و افزایش پوپولیسم سیاسی شناخته شده است. این مقاله به بررسی این استدلال های در حال ظهور اشاره می کند که توجه ویژه ای به پویایی رکود سکولار دارد. این پدیده اساسی کاهش رشد بهره وری کار را بررسی می کند و روابط نزدیک بین رشد بهره وری، نرخ دستمزد و نابرابری اجتماعی را از بین می برد. همچنین بر همپوشانی تاریخی (و پیوندهای پتانسیل علیه) بین کاهش رشد بهره وری و تنگناهای منابع اشاره دارد. بر خلاف برخی از دیدگاه های اصلی، این مقاله هیچ اجتناب ناپذیری در نابرابری در حال افزایش است که در دهه های اخیر کشورهای پیشرفته را خالی از سکنه کرده است و پیشنهاد می کند که این در حالی است که به دنبال رشد در همه هزینه ها است حتی در مواجهه با اصول چالش انگیز. این استراتژی مانع نوآوری های تکنولوژیکی، تقویت نابرابری و تشدید بی ثباتی مالی است. حداقل این مقاله استدلال می کند که اکنون زمان آن است که سیاست به طور جدی به این احتمال که نرخ رشد پایین ممکن است "عادی جدید" باشد و به دقت "چالش پس از رشد" که این موضوع است، به طور جدی در نظر گرفته شود.