Mother-child communication about relative proximity to a landmark: What role does prototypicality play?

در این تحقیق بررسی شده است که چگونه پیش آمین بودن ارتباط ارتباط مادر و کودک را در مورد نزدیکی نسبی تاثیر می گذارد. در دو آزمایش اول، مادران کودکان 2.5، 3.0، و 3.5 ساله به طور صحیح مخزن مخفی هدف را از یک مخزن مخفی غیر هدف جدا کرد، زمانی که دو کانتینر کوچکتر (نمونه اولیه بیشتر) یا بزرگتر (کمتر از نمونه اولیه) فاصله از نقطه عطفی. سپس کودکان برای شیء پنهان جستجو کردند. هنگامی که فاصله مطلق کوچکتر بود، مادران از مسیرهای سازگارتر مرجع خود در جهت خود استفاده می کردند و حتی آنها 2.5 ساله به طور موفقیت آمیز به این جهات پی بردند. هنگامی که فاصله مطلق بزرگتر بود، مادران از جهت های مختلف چندین مرجع استفاده می کردند (یک استراتژی سینک آشپزخانه) و بچه ها در مسیرهای زیر (مخصوصا 2.5 ساله) مشکلاتی داشتند. آزمایش سوم که در آن مسیرهای مادران ما را کنترل کرد، تایید کرد که افزایش فاصله مطلق، و نه استراتژی های هدایت مادران، منجر به نقض عملکرد جستجوی 2.5 ساله شد. این نتایج نشان می دهد که درک جوانان از نزدیکی نسبی از پروتوکل های دیگر (فاصله های کوچکتر) تا پرونده های نمونه های کوچکتر (فاصله های بزرگتر) توسعه می یابد و تلاش های مادران برای جبران مشکل کودکان جوان با موارد نمونه اولیه کمتری بهبود عملکرد جستجو را بهبود نمی بخشد.