Are we ready to predict late effects? A systematic review of clinically useful prediction models

پس زمینه پس از تکمیل درمان برای سرطان، بازماندگان ممکن است تأثیرات دیر یا زودگذر داشته باشند: پیامدهای درمان که پس از یک دوره پنهان باقی می ماند یا بروز می کند. برای شناسایی و توصیف همه مدل هایی که خطر ابتلا به اثرات دیر را پیش بینی می کنند و می توانند در عمل بالینی استفاده شوند. منابع داده ها آوریل 2014. انتخاب مطالعه. مطالعاتی که مدل های توصیف می کنند که (1) خطر مطلق یک اثر دیر را پیش بینی کرده اند، حداقل در مدت 1 سال پس از درمان، و (2) می تواند در یک محیط بالینی مورد استفاده قرار گیرد. استخراج داده ها سه نویسنده مستقل اطلاعات مربوط به مشخصات بیمار ، تأثیرات دیر، مدل پیش بینی و ارزیابی مدل. سنتز داده ها در 14 مطالعه که برای بررسی انجام شد، 9 اثرات دیر تخمین زده شد: اختلال نعوظ و بی اختیاری ادرار پس از سرطان پروستات؛ لنفوئید بازو، بیماری روانی، بیماری قلبی و یا نارسایی قلبی و رویداد قلبی بعد از سرطان پستان. بلع اختلال در سرطان و سرطان گردن؛ سرطان پستان پس از لنفوم هوچکین و سرطان تیروئید پس از سرطان دوران کودکی. از این چهار اثر دیر اثرات ماندگار درمان و پنج بعد از یک دوره پنهان ظاهر می شود. دو مطالعه از نظر اعتبار خارجی صورت گرفت. شش مطالعه به منظور تصمیم گیری در مورد درمان به جای مراقبت از زنده ماندن طراحی شده است. نوموگرام ها رایج ترین تولید بالینی بودند. نتیجه گیری به رغم تماس متخصصان بازنشستگی برای طبقه بندی خطر، تعداد کمی از مدل های منتشر شده برای پیشگیری، تشخیص زودهنگام یا مدیریت اثرات دیررس مفید است. مدل های چندانی به اثرات جدی و قابل تغییر می پردازند، محدود کردن کاربرد آنها. بازماندگان سرطانی از مدل هایی که بر تأثیرات درازمدت، تغییر پذیر و جدی تأثیر می گذارند، برای اطلاع رسانی به مدیریت مراقبت از بازماندگی سود می برند.