Dostęp skalisty tylny – analiza techniki operacyjnej na podstawie symulacji na zwłokach

StreszczenieCelem pracy jest przedstawienie poszczególnych etapów dostępu skalistego tylnego (DST).Przeprowadzono 18 symulacji dostępu na nieutrwalonych zwłokach osób, u których nie podejrzewano procesów patologicznych w zakresie głowy i szyi. Kolejne fazy symulacji dokumentowano fotograficznie i na schematach.Punktem wyjścia dla DST jest kraniotomia skroniowa i kraniektomia podpotyliczna oraz usunięcie wyrostka sutkowatego z zachowaniem błędnika kostnego. Dostęp do środkowej części stoku jest osiągany przez uniesienie płata skroniowego, przecięcie zatoki skalistej górnej i namiotu móżdżku oraz przez zmobilizowanie zatoki esowatej.Dostęp skalisty tylny stanowi powtarzalną metodę penetracji środkowej części stoku i obszarów z nim graniczących. Skraca on dystans operacyjny i pozwala na ograniczenie pociągania móżdżku i płata skroniowego oraz na zachowanie integralności anatomicznej pnia mózgu i nerwów czaszkowych kąta mostowo-móżdżkowego.

The aim of the study was to present consecutive stages of the posterior petrosal approach (PPA).Eighteen simulations of PPA were performed on non-fixed human cadavers without any known pathologies in the head and neck. The consecutive stages of the procedure were documented with photographs and schemes.The starting point for PPA is a temporal craniotomy, suboccipital craniectomy and mastoidectomy with keeping the bony labyrinth intact. Approach to the middle part of the clivus is achieved by raise of the temporal lobe and section of the superior petrosal sinus and tentorium and by mobilization the sigmoid sinus.Posterior petrosal approach is a reproducible technique, which provides surgical penetration of the middle clivus and related regions. It reduces the operating distance and allows to limit the cerebellum and temporal lobe traction and to preserve the anatomic integrity of the brain stem and cranial nerves of the cerebellopontine angle.