Hemihypoglossal-facial nerve anastomosis for facial nerve palsy

Background and purposeCommonly used classic hypoglossal (CN XII) to facial nerve (CN VII) anastomosis has the disadvantage of tongue hemiatrophy. Thus, various attempts have been made to modify this method to reduce the tongue damage. The aim of this report was to present the results of hemihypoglossal-facial nerve anastomosis (HHFA) technique in relation to facial muscles reanimation and hemitongue atrophy.Material and methodsThe first 7 consecutive patients who underwent CN VII anastomosis with half of the CNXII, for which the follow-up period exceeded 12 months, were analysed. During the procedure, CN VII was transected as proximally as possible after drilling the mastoid process. CN XII was separated longitudinally into two parts at a short distance to allow suture of the stumps without any tension. One half of CN XII was transected and sutured to the distal stump of CN VII. Recovery from facial palsy was quantified with the House-Brackmann grading system (HB). Tongue function was assessed according to the scale proposed by Martins.ResultsFeatures of initial reinnervation of facial muscles were visible after 6 months in all 7 patients. All patients achieved satisfactory outcome of CN VII regeneration (HB grade III) until the last control examination (12-27 months after surgery, mean 16). No or minimal tongue atrophy without deviation (grades I-II according to the Martins scale) was found in 4 patients. Mild hemiatrophy with tongue deviation < 30 degrees (grade III) was visible in 3 patients.ConclusionsIn our experience, HHFA is effective treatment of facial palsy and gives a chance to reduce damage of the tongue.

StreszczenieWstęp i cel pracyW leczeniu porażenia nerwu twarzowego często stosuje się zespolenie z nerwem podjęzykowym. Wadą tej metody jest połowiczy zanik języka, dlatego od wielu lat podejmuje się próby jej modyfikacji, aby zmniejszyć uszkodzenia języka. Celem pracy jest ocena wyników zespolenia nerwu twarzowego z połową nerwu podjęzykowego w kontekście reanimacji mięśni twarzy oraz następowego uszkodzenia języka.Materiał i metodyAnalizowano wyniki leczenia 7 pierwszych, kolejnych chorych, u których wykonano zespolenie nerwu twarzowego z połową nerwu podjęzykowego, u których czas obserwacji przekraczał 12 miesięcy. W czasie zabiegu wypreparowywano pień nerwu twarzowego z wyrostka sutko-watego oraz jego zewnątrzczaszkowy odcinek aż do jego podziału. Wypreparowywano nerw podjęzykowy, rozdzielano go podłużnie na dwie części na krótkim odcinku, aby uzyskać zespolenie bez żadnego napięcia. Jedną połowę nerwu pod-językowego zeszywano z kikutem dystalnym nerwu twarzowego. Wyniki reinerwacji mięśni twarzy oceniano wg skali House'a-Brackmanna (HB), natomiast nasilenie zbaczania i jednostronnego zaniku języka oceniano za pomocą skali zaproponowanej przez Martinsa.WynikiPo upływie 6 miesięcy u wszystkich 7 chorych stwierdzono początkowe cechy reinerwacji mięśni twarzy. Do czasu ostatniej kontroli (12–27 miesięcy po zabiegu, średnio 16 miesięcy) u wszystkich chorych uzyskano satysfakcjonujący wynik regeneracji nerwu twarzowego (III stopień HB). Brak lub minimalny jednostronny zanik mięśni bez zbaczania języka (stopnie I–II wg Martinsa) stwierdzono u 4 pacjentów, a średniego stopnia zanik połowiczy ze zbaczaniem języka < 30 stopni (III stopień) u 3 pacjentów.WnioskiZespolenie nerwu twarzowego z połową nerwu pod-językowego umożliwia w naszym doświadczeniu satysfakcjonującą reanimację mięśni twarzy i daje szanse na zmniejszenie uszkodzenia funkcji języka.