کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
315660 1432470 2014 3 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
The Use of Restrictive Measures in an Acute Inpatient Child and Adolescent Mental Health Service
ترجمه فارسی عنوان
استفاده از اقدامات محدود کننده در یک مرکز خدمات بهداشت روان حاد کودکان و نوجوانان بستری
کلمات کلیدی
- اقدامات محدود - بستری حاد - خدمات بهداشت روانی - کودکان و نوجوانان -
فهرست مطالب مقاله
چکیده
طرح تحقیق
تجزیه و تحلیل داده ها
نتایج
جدول 1. جنسیت و سن بیمارانی که حداقل یکبار محدود شده بودند
جدول 2. دلایل استفاده از اقدامات محدود کننده
جدول 3. راهبردهای مورد استفاده قبل یا حین استفاده از اقدامات محدود کننده
بحث یافته ها
ترجمه چکیده
مسائل مهمی در رابطه با استفاده از اقدامات محدود کننده از قبیل جداسازی و مهار در مراقبت بهداشت روان کودکان و نوجوانان وجود دارد. درک و فهم بیشتر از چگونگی استفاده از اقدامات محدود کننده اهمیت زیادی در ایجاد راهبردهای آگاهانه کاهش استفاده از آنها دارد. در این گزارش مختصر، ما بازرسی 12 ماهه ای (1-1-2010 تا 31-12-2011) از بکارگیری اقدامات محدود کننده (جدا سازی، مهار فیزیکی) در یک مرکز مراقبت روانی بیماران کودک و نوجوان حاد بستری در استرالیا انجام دادیم. این مطالعه نیاز به تلاش های مستمر برای کاهش استفاده از اقدامات محدود کننده در خدمات مراقبت بهداشت روان کودکان و نوجوانان را آشکار ساخت. اقدامات محدود کننده ای از قبیل مهار کردن و جداسازی در مراقبت بهداشت روان و در جهت اداره بیمارانی استفاده می شود که تهاجمی بوده، قصد خودکشی داشته یا ریسک صدمه زدن به خودشان و یا دیگران را دارند. مسائل قانونی و اخلاقی پیچیده ای در ارتباط با استفاده از آنها وجوو دارد (مویلان ، 2009)، علاوه بر این که پتانسیل آسیب جسمی و روانی به بیماران نیز وجود دارد (مارتین، کریگ، اسپوزیتو، استاب و کاردونا ، 2008). در نتیجه، تلاش های جهانی برای کاهش استفاده از اقدامات محدود کننده در تمامی محیط های مراقبت روانی وجود داشته است. نرخ نسبتاً بالایی از بکارگیری جداسازی و مهار در خدمات مراقبت بهداشت روانی سراسر دنیا گزارش شده است. در بازنگری نظامدار ادبیات و متون بین المللی موضوع که اخیراً توسط دی هرت، دیریکس، دیمانتر و کورل (2011) انجام شده است، نرخ جداسازی در 26% بیماران (67 نفر از هر 1000 روز بیمار) و نرخ مهار کردن 29% (7/42 به ازای هر 1000 روز بیمار) گزارش شده است. در استرالیا، موسسه بهداشت و رفاه استرالیا (AIHW) (2013) گزارش کرده است که بطور ملی، بخش های کودکان و نوجوانان دارای نرخ جداسازی (9/20 مورد در هر 1000 روز بستری) بالاتری در مقایسه با بخش های بزرگسالان (9/11 به ازای هر 1000 روز تخت) در دوره 2011 – 2012 بوده اند. درک چگونگی استفاده از اقدامات مهاری در مراقبت بهداشت روان گامی مهم به سوی کاهش یا حذف این اقدامات است. اطلاعات بیشتری در مورد استفاده از این اقدامات در خدمات بهداشت روان کودکان و نوجوانان لازم است (پوژه، پاپالاردو، بوچلو و هاروی ، 2013). بخصوص داده های ناکافی در مورد رفتارهای مرتبط با استفاده از اقدامات مهاری در این گروه جمعیتی در دسترس است، و هیچ اطلاعاتی در مورد راهبردهای مورد استفاده برای آرام کردن بیماران قبل یا در حین استفاده از این اقدامات وجود ندارد (دی هرت و همکاران، 2011؛ پوژه و همکاران، 2013). در این گزارش مختصر، ما بازرسی کاربرد اقدامات محدودساز (جداسازی و یا مهار فیزیکی) را در بخش های مراقبت روانی کودکان و نوجوانان در استرالیا را ارائه نموده ایم.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی روانپزشکی و بهداشت روانی
چکیده انگلیسی
There are significant issues associated with the use of restrictive measures, such as seclusion and restraint, in child and adolescent mental health care. Greater understanding of how restrictive measures are used is important for informing strategies to reduce their use. In this brief report we present a 12-month audit (1/1/2010–31/12/2011) of the use of restrictive measures (seclusion, physical restraint) in one child and adolescent acute inpatient mental health unit in Australia. The study highlights the need for continued efforts to reduce the use of restrictive measures in child and adolescent mental health services. Restrictive measures, such as restraint and seclusion, are used in mental health care to manage patients who are aggressive, suicidal or otherwise at risk of harming themselves and/or others. There are complex legal and ethical issues associated with their use (Moylan, 2009), as well as the potential for physical and psychological harm to patients (Martin, Krieg, Esposito, Stubbe, & Cardona, 2008). Consequently, there has been a global effort to reduce the use of restrictive measures in all mental health settings. Relatively high rates of seclusion and restraint have been reported in child and adolescent mental health services worldwide. In a recent systematic review of international literature, De Hert, Dirix, Demunter, and Correll (2011) report seclusion rates of 26% of patients (67 per 1000 patient days) and restraint rates of 29% of patients (42.7 per 1000 patient days). In Australia, the Australian Institute of Health and Welfare (AIHW) (2013) reported that, nationally, child and adolescent units had a higher rate of seclusion (20.9 events per 1000 bed days) compared with adult units (11.9 per 1000 bed days) in 2011–2012. Understanding how restrictive measures are used in mental health care is an important step towards the reduction or elimination of these practices. More information is needed on the use of these measures in mental health services for children and adolescents (Pogge, Pappalardo, Buccolo, & Harvey, 2013). In particular, there is insufficient data on the behaviours associated with the use of restrictive measures in this population, and no information on the use of strategies to attempt to calm the patient prior to or during the use of these measures (De Hert et al., 2011 and Pogge et al., 2013). In this brief report we present an audit of the use of restrictive measures (seclusion and/or physical restraint) in a child and adolescent mental health unit in Australia.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Archives of Psychiatric Nursing - Volume 28, Issue 6, December 2014, Pages 389–391
نویسندگان
, , ,