Examining public perception over outcome indicators of sustainable urban transport in Dhaka city

یک شهر پایدار یک هدف فریبنده بدون یک شبکه حمل و نقل پایدار است. یک سیستم حمل و نقل پایدار شهری از طریق تصمیم گیری فراگیر، اهداف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را در بر می گیرد. پذیرش عمومی از اقدامات حمل و نقل پایدار یک چالش برای توسعه شهرها از قبیل داکا است که در آن جابجایی به تمام گروه های درآمد جامعه ضروری است بدون مانع تعادل محیطی و شرایط ایمنی جاده ای. این مقاله یک تحلیل جامع از نحوه ادراک ویژگی های مختلف پایداری عملیات حمل و نقل موجود در شهر داکا را ارائه می دهد. با توجه به عدم دسترسی یک مجموعه استاندارد از شاخص ها برای ارزیابی عملکرد پایدار حمل و نقل در داکا، این تحقیق مجموعه ای از 14 شاخص ذهنی را بر اساس یک بررسی گسترده ادبی و نظر کارشناسان محلی شناسایی کرد. این تحقیق سطح بالایی از نارضایتی کاربر را نسبت به عملکرد پایدار حمل و نقل در شهر مورد بررسی قرار داد. زمان سفر، دسترسی به زنان و ایمنی به عنوان شاخص های اولویت اول از لحاظ مشاجرات کاربر شناسایی شد که در آن هزینه هزینه کمتری از شکایت ها را به وجود آورد. تغییری در ادراک گروه های مختلف اجتماعی به دست آمده است تا این که پاسخ دهندگان جوان، تحصیل کرده و با درآمد بالا بیشتر از مسائل پایداری نگران هستند. این تحقیق در مورد پذیرش احتمالی یا خطر چندین سیاست حمل و نقل براساس یافته ها انجام شده است. این مطالعه چارچوبی را برای بررسی قابلیت پایداری حمل و نقل با شاخص های ذهنی ایجاد کرده است که می تواند سیاست گذاران را در ارتقاء تصمیمات جامع از طریق استفاده کارآمد از منابع کمک کند.