The art of preceptorship. A qualitative study

در پرستاری بالینی پرستاری روش گسترده ای برای بهبود مراقبت از بیمار است که از طریق کمک به پرستاران در توسعه مهارت های بالینی مناسب می باشد. با این حال، در مورد چگونگی انجام رسمی برای رسیدن به یک نتیجه مثبتی یادگیری کم است. هدف از این مطالعه بررسی نحوه استفاده از آموزه های اموزش در تمرین بالینی برای ایجاد یادگیری و تسهیل در ایجاد شایستگی است. یک مطالعه کیفی با رویکرد پدیده شناختی هرمنوتیک و با الهام از کارهای میدانی غربی شامل 28 مشاهدۀ شرکت کننده و 58 مصاحبه بود. داده ها با توجه به سه زمینه تفسیر استینار کویا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهد که سه موضوع وجود دارد: در حال هم بودن: پیشگفتار و پیشگفتار در یک اتاق به لحاظ جسمی حضور داشتند تا به بهبود وضعیت یادگیری با تمرکز بر پیچیدگی، استفاده از حس ها و ایمنی بیمار. همکاری با یکدیگر: پیشگامان و پیشگامان پرستاری را با هم به انجام رساندند تا مهارتها را با توجه به استقلال، مهارتهای عملی و ارتباطات بدست آورند. در کنار هم قرار گرفتن: پیشگامان و پیشگامان با تمرکز بر بیمار، ارتباط، راحتی و مدیریت چگونگی حفظ تعادل بین یک حرفه و یک رابطه شخصی، تمرکز کردند. پیشگیری از بارداری یادگیری است که دانش و مهارت ها از طریق مشارکت در عمل بالینی تولید می شود. به این ترتیب، پرستاران قضاوت بالینی و استقلال را توسعه می دهند.