Synchronization in complex networks under structural evolution

ما اثرات تکامل ساختاری را بر ثبات رفتار هماهنگ در شبکه های پیچیده بررسی می کنیم. با تکامل سازمانی ما به معنی فرآیندهای است که توپولوژی شبکه را تغییر می دهد. به طور خاص، تکامل ساختاری را به عنوان دو فرایند همزمان بررسی می کنیم: از یک سو تغییرات توپولوژی بر اساس قانون سوئیچینگ دلخواه در میان مجموعه ای از الگوهای قابل قبول اتصال، تغییر می کند؛ از سوی دیگر، قدرت اتصال بر اساس یک قانون تطبیقی ​​تکامل یافته است. نتایج ما نشان می دهد که با محدود کردن الگوهای قابل قبول اتصال و استفاده از یک قانون تطبیقی ​​مبتنی بر تفاوت بین گره، ما می توانیم ثبات راه حل هماهنگ شبکه را با وجود تغییرات ساختاری تضمین کنیم. علاوه بر این، ما نتایج خود را با در نظر گرفتن فرآیندهای تکامل ساختاری جایگزین، یعنی استراتژی انطباق مبتنی بر گره و یک قانون سوئیچ مجدد تنظیم می کنیم. ما نتایج خود را با شبیه سازی عددی نشان می دهیم.