Does getting away with it count? An application of stafford and warr's reconceptualised model of deterrence to drink driving

رانندگان نوشیدنی همچنان به طور نامناسب در مرگ و میر جاده ها و بیماری های جاده ای نقش دارند. با توجه به این هزینه ها، مقابله با اقداماتی که به طور موثر رفتار (و پیامدهای آن) را کاهش می دهد ضروری است. تحقیقات نتایج غیرمستقیم در رابطه با اثرات بازدارنده بعضی اقدامات مقابله با رفتار نوشیدنی رانندگی، یعنی تحریم های قانونی، نشان می دهد که عوامل دیگر ممکن است تاثیر بیشتری داشته باشند. این مطالعه با هدف تعیین اقدامات بازدارنده مبتنی بر نظریه تسکین کلاسیک و استافورد و وار (1993) مدل بازسازی شده بازدارنده تاثیر گذار بر تمایل به نوشیدن و رژیم غذایی بر حد مجاز الکل خون قانونی 0.05. در مجموع، 1257 راننده استرالیایی در سن 16 تا 85 سالگی پرسشنامه ای را برای ارزیابی رفتار خود در مورد نوشیدنی رانندگی و ادراک از تحریم های قانونی به اتمام رسانده اند. با توجه به تحقیقات قبلی، تجارب گذشته از اجتناب مجازات مستقیم، مهمترین پیش بینی کننده رانندگی نوشیدنی بود. علاوه بر این، ادراک از اطمینان شخصی از بدرفتاری، پیش بینی کننده منفی (حتی ضعیف) منفی رانندگی نوشیدنی بود. به طور مخالف، تجارب مجازات غیرمستقیم پیشگویی از نوشیدن رانندگی خود گزارش شده بود. به طور مشابه، شدت مجازات نتایج متفاوتی را به عنوان کسانی که مجازات می دانستند شدید بود، کمتر احتمال دارد که نوشیدن و رانندگی داشته باشند. با این حال کسانی که مجازات میشوند تاثیر قابل توجهی بر زندگی آنها دارند، احتمال بیشتری برای نوشیدن و رانندگی داشتند. با توجه به این یافته ها، این یافته ها نشان می دهد که در حالی که تهدید متوقف شدن و مجازات ممکن است رفتارهای رفتار نوشیدنی خود گزارش شده را تحت تاثیر قرار دهد، در حالی که اجتناب از تشخیص تاثیری بر تخطی های در حال انجام دارد، مرتکب جرم می شود. این مقاله بیشتر در مورد یافته های مربوط به ایجاد موانع برجسته و مؤثر که اثرات پایدار را ایجاد می کنند، بیشتر توضیح می دهد.