An improved interfacial bonding model for material interface modeling

یک مدل باندینگ بهبود یافته بین فازیکی از دیدگاه عملکرد بالقوه پیشنهاد شده است تا به بررسی اثر متقابل فاز در مواد پلی کریستالیزه بپردازد. این ویژگی هر دو تعامل بین فضایی جذاب و مخرب را مشخص می کند و می تواند برای مدل سازی رابط های مختلف مواد مورد استفاده قرار گیرد. وابستگی مسیر تحقیق کار جداسازی نشان می دهد که تبدیل کار جداسازی در جهت نرمال و مماسی صاف است و مدل پیشنهادی تضمین سازگاری مدل سازنده همبستگی است. مدل پیوند بهبود یافته با استفاده از یک تست فشرده سازی ساده در یک ساختار شش ضلعی استاندارد تایید شد. خطای راه حل های تحلیلی و نتایج عددی از مدل پیشنهادی منطقی در منطقه الاستیک است. در نهایت، ما رفتار مکانیکی ماتریکس اضافی فیبرلر را در استخوان بررسی کردیم و نتایج شبیه سازی با مشاهدات تجربی شکستگی استخوان همخوانی داشت.