A decision model for intergenerational life-cycle risk assessment of civil infrastructure exposed to hurricanes under climate change

آگاهی عمومی نسبت به عملکرد زیرساخت های مدنی در سال های اخیر به علت بلایای طبیعی مکرر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. با توجه به الگوهای فعلی شهرنشینی و رشد جمعیت در مناطق خطرناک، ممکن است خطرات ناشی از خطرات طبیعی به طور چشمگیری در آینده افزایش یابد. ارزیابی ریسک برای زیرساخت ها با دوره خدمات مورد انتظار یک قرن یا بیشتر بسیار نامطلوب است و شواهد قانع کننده ای وجود دارد که شناخت آب و هوا در طی این دوره ها تکامل یافته است. بنابراین، مدل های خطرناک و ارزیابی در حال حاضر که مبتنی بر فرض استقرار در وقوع و شدت خطر هستند، ممکن است برای ارزیابی خطرات احتمالی خطرات ناشی از آینده دور نباشد. این مقاله به دو عنصر مهم بین نسلی اشاره دارد: تاثیر بالقوه عدم استناد بودن در خطر به دلیل تغییرات اقلیمی و شیوه های تخفیف بین نسل ها، که برای ارائه چارچوب پشتیبانی بهبود یافته تصمیم گیرنده که نیاز و ارزش نسل های آینده را برآورده می کند، اهمیت دارد. چارچوب توسعه یافته از طریق دو معیار مسائل مربوط به ساختمان هایی که در معرض طوفان ها قرار دارند مورد آزمایش قرار می گیرد.