Application of static fatigue testing to the behavior of absorbable sutures

طنابهای قابل جذب، از زمان ظهور، به روش غالب برای بسته شدن زخم های جراحی تبدیل شده و به طور مداوم بهبود می یابند. با این حال، با وجود سالهای خدمت، تمام جنبه های عملکرد آنها کاملا درک نمی شود. به طور خاص، جذب بخیه معمولا توسط غوطه ور کردن بخیه در یک مدل در محیط آزمایشگاهی تحت استرس صفر و سپس اندازه گیری استحکام کششی باقی مانده به عنوان تابعی از زمان غوطه وری. در هنگام استفاده، درزهای قابل جذب در معرض فشارهای مکانیکی قرار می گیرند که ممکن است بر میزان جذب تأثیر بگذارد؛ با این حال، این پدیده مورد مطالعه قرار نگرفته است. در این مقاله نتایج حاصل از آزمایش های خستگی استاتیک که در آن مواد شوی تحت بار مکانیکی قرار می گیرند در حالی که در یک محیط کنترل شده غوطه ور می شوند و زمان شکستگی به عنوان عملکرد از بار اعمال شده اندازه گیری می شود. این رویکرد یک روش قابل قبول برای به دست آوردن یک ارزیابی دقیق تر از عملکرد نخی قابل جذب است.