Similar movements are associated with drastically different muscle contraction velocities

ما بررسی می کنیم که چگونه افزونگی سینماتیک با مکانیزم های کنترل نوروفیزیولوژیک مورد نیاز برای حرکات صاف و دقیق و سریع اندام تعامل دارد. از نظر بیومکانیک، گشت و گذارهای تاندون بیش از حد تعیین می شود، زیرا چرخش چند مفاصل طول و سرعت بسیاری از عضلات را تعیین می کند. اما چگونه پروفایل های سرعت عضلانی ناشی از مسیرهای مختلف دست و پاگونی قابل اعتماد است؟ ما از مدل بازو 18 تایی ماهیچه ای ساجیتال برای محاسبه 100،000 چرخش مفصل شانه، آرنج و مچ دست استفاده کردیم که پرتاب های بسکتبال معتبر را با مسیرهای مختلف دست انجام می داد اما موقعیت و سرعت دست اول و آخر دست یکسان بود. در بسیاری از مسیرها، تفاوتهای بزرگی در پروفایل های سرعت عضلات غیر عادی و غلیظ پیدا کردیم؛ حتی در میان مسیرهای مشابه. این تفاوت ها عواقب مهمی را برای کنترل عصبی خود دارند، زیرا هر مسیر نیاز به استراتژی های مدولاسیون رفلکس منحصر به فرد، زمان محسوب می شود. همانطور که شرینگتون یک قرن پیش ذکر کرده است، عدم صحیح رفلکس کششی از هر عضله ای که به طور غیر منتظره ای درگیر است، حرکت را مختل می کند. بدین ترتیب، مسیرهایی که انقباضات غیر عادی سریعتر یا متغیرتر تولید می کنند، نیاز به زمان دقیق تر مدولاسیون رفلکس در استخرهای ماترونرون دارند؛ منجر به حساسیت بیشتر به تاخیر زمانی، مکانیک عضلانی، پویایی تحریک / انقباض، سر و صدا، اشتباهات و اختلالات می شود. با ترکیب مفاهیم پایه بیومکانیک و علوم اعصاب، پیشنهاد می کنیم که افزونگی سینماتیک و عضلانی، در واقع، به شدت توسط نیاز به تنظیم مکانیسم های رفلکس در یک روش خاص و زمان بحرانی محدود شده است. این به نوبه خود عواقب مهمی برای یادگیری و اجرای حرکات دقیق، صاف و تکراری دارد و به بازسازی حرکات روزمره اندام در شرایط پیشرفت و عصبی و سکته مغزی است.