Accounting for uncertainty in willingness to pay for environmental benefits

ادبیات قبلی در مورد توزیع تمایل به پرداخت بر توزیع ناهمگن آن بدون پرداختن به برآورد دقیق فاصله متمرکز شده است. در این مقاله، ما مجموعه ای از اعتماد به نفس بیزی را برای اندازه گیری عدم قطعیت در تعیین میزان تمایل به پرداخت هزینه های کاهش دی اکسید کربن به دست می آوریم. ما از دو مورد مطالعات تجربی استفاده می کنیم: تصمیمات خانوار از گرمای انرژی در برابر عایق و تصمیم گیری های خرید وسایل نقلیه با کمترین انتشار. ابتدا نشان می دهیم که جمع آوری مجموعه های معتبر با استفاده از توزیع خلفی از تمایل به پرداخت در موارد ناهمگنی مصرف کننده قطعی است. با این حال، هنگام استفاده از برآوردهای فردی که برای پارامترهای تصادفی مدل لجت مخلوط است، پیچیدگی تعریف توزیع علاقه برای مسئله برآورد فاصله است. این مشکل دوم در واقع درگیر بیشتر از تعیین لحظات توزیع ناهمگونی تمایل به پرداخت با استفاده از اقتصاد سنجی مکرر است. یک راه حل که ما پیشنهاد می کنیم این است که توزیع برآوردهای نقطه ای از تمایل فرد برای پرداخت وظایف مختلف از دست بدهیم و سپس خلاصه کنیم.