Farmers' preferences for supermarket contracts in Kenya

با مدرنیزه شدن سیستم های جهانی کشاورزی، نقش کشاورزی قراردادی افزایش می یابد. این همچنین شامل کشاورزان کوچک در کشورهای در حال توسعه می شود. در حالی که مطالعات قبلی به بررسی تأثیرات اقتصادی طرح های قرارداد در کشاورزان خرده مالکی پرداخته اند، در مورد تنظیم ترجیحات کشاورزان برای قرارداد به طور کلی و خصوصا ویژگی های طراحی قرارداد کمی شناخته شده است. درک بهتر از ترجیحات و محدودیت های کشاورزان برای ایجاد طرح های قراردادی سرپناهی حیاتی و سودمند است. این مقاله بر اساس یک آزمایش انتخابی برای تحلیل ترجیحات کشاورزان و ناهمگونی ترجیحات برای قراردادهای کنیا است. در منطقه مطالعه، سوپرمارکت ها از قراردادها برای تهیه سبزیجات تازه به طور مستقیم از تامین کنندگان ترجیحی استفاده می کنند. با این حال، نرخ خروج کشاورزان بالا است. مدل های منطقی مخلوط تخمین زده می شود تا نگرش کشاورزان نسبت به ویژگی های مهم طراحی قرارداد را بررسی کند. نیاز به تحویل محصول به سوپرمارکت های شهری بسیار پر هزینه است؛ از این رو کشاورزان نیاز به حق بیمه قیمت قابل توجهی دارند. کشاورزان همچنین تمایلی به پرداخت های با تأخیر ندارند که در طرح های قراردادی شایع هستند. مشکل ترین مشکل قرارداد مربوط به نرخ بازپرداخت غیر قابل پیش بینی محصول است، که به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش خطر ابتلا به کشاورزان می شود. قراردادهای طراحی شده با هزینه های معامالتی کم، درجه بندی شفاف تر شفاف و ترتیبات به اشتراک گذاری خطرناک تر می تواند موجب افزایش مشارکت شرکت های کوچک در کانال های خرید سوپرمارکت شود.