Electoral control and the human capital of politicians

ما یک مدل کنترل انتخاباتی را ایجاد می کنیم که در آن سیاستمداران در یک مجلس قانون گذاری زمان خود را بین ارائه خدمات حمایتی به رای دهندگان خود و پیگیری اهداف قاعده های قانونی و جناح ها اختصاص می دهند. در حالی که سرمایه انسانی سیاستمدار به طور متقارن توانایی ذاتی خود را برای مشارکت در هر دو تلاش افزایش می دهد، تجزیه و تحلیل ما یک تعادلی متعادل را نسبت به دومی نشان می دهد. در نتیجه وابستگی استراتژیک میان قانونگذاران، میان سرمایه داری بین سیاستمداران و توانایی رای دهندگان برای اعمال کنترل انتخاباتی، مناقشه ایجاد می شود. ما شرایطی را مطرح می کنیم که در آن افزایش سرمایه انسانی سیاستمداران باعث می شود که رأی دهندگان با تشویق همه سیاستمداران به جلب توجه خود به سمت انتخابات خود، بدتر شوند.