Plausible cooperation

ادبیات بازی های تکراری زیادی وجود دارد که نشان می دهد چگونه تعاملات آینده مشوق های همکاری هستند. بخش عمده ای از مقالات قبلی، نظارت عمومی را بر عهده دارند. خروج از نظارت عمومی به نظارت خصوصی که شامل تفاوت در مشاهدات بازیکنان می شود، به طور چشمگیری پیچیدگی هماهنگی را ایجاد می کند و ارائه انگیزه ها، به این ترتیب تعادل با نظارت خصوصی اغلب به نظر غیر واقعی پیچیده یا شکننده می شود. ما یک مدل را در اختیارمان قرار دادیم که در آن بازیکنان همکاری را به شیوه ای قابل اعتماد انجام می دهند. بازیکنان اطلاعات را از طریق یک سیستم ذهنی پردازش می کنند - مجموعه ای از حالت های روانشناختی و یک تابع انتقال بین ایالت ها بسته به مشاهدات. بازیکنان توجه به یک مجموعه نسبتا کوچک از استراتژی های ساده را محدود می کنند، و در نتیجه، ممکن است یاد بگیرند که کدام عملکرد خوب است.