Premise-based versus outcome-based information aggregation

گروهی از افراد منطقی با منافع مشترک نیاز به انتخاب یکی از دو نتیجه دارند. تصمیم مطلوب به این بستگی دارد که آیا بعضی از محل ها یا قطعه های شواهد حقیقی هستند و هر عضو یک سیگنال پر سر و صدا از ارزش حقیقی مربوطه دریافت می کند. آیا گروه باید تصمیم بگیرند که آیا هر فرضیه درست یا غلط است یا باید آنها را صرفا به نتیجه برساند؟ ما نشان می دهیم که برای هر تعداد محدودی از افراد، قانون رای گیری مبتنی بر فرض، در جمع آوری اطلاعات بیشتر از قانون مبتنی بر نتیجه کارآیی بیشتری دارد. با این حال، به طور کلی، سود حاصل از استفاده از قاعده مبتنی بر قاعده مبتنی بر نتیجه تنها زمانی می تواند حاشیه ای باشد که افراد متعدد نظرات خود را بیان کنند. در واقع، بازی مبتنی بر نتیجه تقریبا همیشه کارآمد است.