Export upgrading and environmental performance: Evidence from China

این مطالعه استدلال می کند که ارتقاء صادرات می تواند، اما لزوما، منجر به بهبود محیط زیست نمی شود. همکاری میان ارتباطات جهانی و محلی، اختلاف احتمال را بین ارتقاء صادرات و بهبود محیط زیست تعیین می کند. بر اساس داده های پانل شامل 261 شهرستان سطح مقدماتی در چین در طول سال های 2003-2011، این مطالعه تقسیم پیچیدگی صادرات به منظور اندازه گیری انواع مختلف ارتقاء تقسیم می شود. همچنین شهرهای نمونه را به گروه ها تقسیم می کند و از گروه های رگرسیون اثرات ثابت برای بررسی نقش ارتباطات محلی استفاده می کند. یافته های تجربی نشان می دهد که بهبود محیط زیست با ارتقاء صادرات در چین تا حد زیادی متکی به تغییر ترکیب محصول برای جلوگیری از هزینه های زیست محیطی است، که اثر جابجایی قابل توجهی را نشان می دهد. نقش ارتقای بهره وری از فرآیند تولید هنوز ناچیز است. پیوند محلی ممکن است اثرات زیست محیطی ارتقاء صادرات را تغییر دهد. تخصص در تولید آلاینده می تواند به شهرها کمک کند که ترکیب محصول را از طریق جمع آوری شرکت های مرتبط تغییر دهند. مقررات زیست محیطی سختگیرانه، از طریق اعمال هزینه های اضافی، شهرها را از تقسیم محیط زیست محیط زیست محافظت می کند. این یافته ها نشان می دهد که تلاش های سبز چین باید یک گام بیشتر از بازسازی صادرات به منظور افزایش بهره وری داشته باشد.