Tactics of land capture through claims of poverty reduction in Cambodia

کاهش فقر به یک وعده جهانی تبدیل شده است، اما این اصطلاح به طور معمول مورد سوء استفاده قرار گرفته است تا مشروعیت بخشیدن به سیاست ها و پروژه های انکشافی را با تأثیرات قابل ملاحظه ای در مورد فقرا داشته باشد. این مقاله به طور انتقادی نشان می دهد که ادعاهای کاهش فقر از طریق توسعه کشاورزی به تاکتیک های ضبط زمین در کامبوج تبدیل شده است. در اینجا تاکتیک های بتنی مورد بررسی قرار می گیرند عبارتند از: سوء استفاده از بحران فقر برای مشروعیت بخشیدن به سرمایه داری از مناظر وسیع کشاورزان؛ ساده سازی فقر چندجانبه به منظور کاهش درآمد و اشتغال؛ یک ارزیابی سیستماتیک از مزایای پروژه برای ادعای منافع برای خیر عمومی؛ یک ارزیابی سیستماتیک از تاثیرات پروژه منفی را از طریق ارزیابی های تاثیر گذار برای خنثی سازی منافع عمومی پنهان می کند؛ و تاکتیک های رویه ای برای نفوذ در الگوهای تخصیص زمین در زمین های اقتصادی و حقوق اجتماعی. تجزیه و تحلیل بحرانی چنین فرایندهایی ضروری است تا بدانیم که چگونه سیاست ها و پروژه های توسعه می توانند به طور فزاینده فقر چند بعدی را تولید کنند، و از چشم انداز وسیعی از انحصار خود خارج شوند.