Multi-level governance of climate change adaptation through regional partnerships in Canada and England

سازگاری با تغییرات آب و هوایی به طور گسترده به عنوان یک چالش مدیریتی چند سطح شناخته می شود، زیرا تاثیرات انتظار می رود و اقدامات مربوطه در سطوح دولتی، بخش ها و حوزه های اجتماعی کاهش می یابد. در مقاله حاضر، نقش مشارکت سازگاری منطقه ای در کانادا و انگلیس در مدیریت چندسطحی سازگاری تغییرات آب و هوایی بررسی شده است. ما توصیف و مقایسه سه مشارکت در هر کشوری با توجه به تکامل، عضویت و ساختارهای حاکم، هماهنگی در سطوح و حوزه های اجتماعی و فعالیت ها و خروجی های سازگاری آنها. اگرچه هر دو طرح مشارکتی روش های همکاری جدیدی را نشان می دهند، اما ساخت و ساز و حکمرانی آنها متفاوت است. در حالی که مشارکتکنندگان کانادایی یک رویکرد متمرکز دولتی هستند که منشاء و تا حدی از طریق یک برنامه ملی برای دوره 2009-2012 به کار گرفته شده از بالا به پایین، مشارکتهای انگلیسی دنبال رویکرد متضاد ذهنی بیشتری هستند که در اوایل دهه 2000 تکمیل شده است. . هر دو طرح مشترک هستند که بین سطوح دولتی میانجیگری می کنند، شبکه های بین بازیگران دولتی و خصوصی را تقویت می کنند و در نهایت ظرفیت های سازگاری را ایجاد می کنند و سیاست های انطباق را اعلام می کنند. ما نتیجه می گیریم که مشارکت سازگاری منطقوی یک رویکرد حکومتی جدید است که تطبیق تغییرات اقلیمی را آسان می کند، گرچه با محدودیت ها. از آنجایی که بازیگران دولتی در هر دو طرح مشارکتی نقش کلیدی بازی می کنند، آنها نماینده یک حوزه جدید قدرت در خارج از کشور نیستند. به جای تار شدن و یا بی ثبات کردن سطوح دولتی، آنها (و شاید حتی تثبیت) آنها را با تعاملات چندسطحی.