A non-zero integer non-linear programming model for maintenance workforce sizing

این مقاله یک مدل برنامه نویسی عددی غیر خطی را برای حل مشکل اندازه گیری نیروی کار تعمیر و نگهداری با یک هدف بهبود بهره وری تشکیل می دهد. این مشکل در یک چارچوب دوبعدی مدل سازی می شود که تعداد کارکنان تعمیر و نگهداری را به حداقل می رساند و حداکثر رساندن میزان بهره وری آنها را می دهد. ورودی به مدل بهینه سازی شامل دوره نگهداری ماهانه و معمول، حجم تولید، زمان نگهداری احتمالی، عامل استفاده و عامل اولویت در میان دیگران است. این مدل با داده های کارخانه مواد شوینده واقعی، اعتبار داده شده است و قابلیت بالقوه آن را نشان می دهد. تازگی اصلی این مدل شامل استفاده از عامل است که نشان می دهد که چگونه اغلب متخصصان تعمیر و نگهداری در شغل با توجه به وظایف اختصاص داده شده، از جمله حجم کار تعمیر و نگهداری غیر منتظره است. این مدل با استفاده از یک الگوریتم شاخه و متصل حل شده است. تاثیر ساختار نیروی کار و حقوق کارگران بر عملکرد مدل مورد مطالعه قرار گرفته است و تجزیه و تحلیل حساسیت برای بررسی تغییرات در راه حل بهینه در نتیجه تغییرات داده های ورودی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد کاهش تعداد پرسنل نیروی کار تعمیر و نگهداری در مقایسه مقادیر با یا بدون عامل استفاده در مدل. توانایی مدل برای به دست آوردن نتیجه مطلوب جهانی بستگی به ارزش حداقل زمان نگهداری معمول در هر بخش نگهداری دارد. همچنین، مدل نشان داده شده است که به عامل اولویتی حساس است، که نسبت مناسب کارگران کامل و نیمه وقت را تحت همان دسته بندی قرار می دهد. این مدل هر دو ابزار عملی آسان برای استفاده برای مدیران تعمیر و نگهداری و سرپرستان و همچنین یک ابزار علمی برای تعیین اندازه نیروی کار بهینه برای کارخانه تولید می باشد.