Endogenous time horizon and behavioral poverty trap: Theory and evidence from Mozambique

این مقاله، یک مدل را ارائه می دهد که در آن یک افق برنامه ریزی بلند مدت، تصمیمات اقتصادی را بهبود می بخشد، و همچنین اهمیت ابزار پیش بینی شده آینده را افزایش می دهد. از این رو، آینده ای غم انگیز باعث می شود تا عامل کوتاه مدت افق زمانی خود را به منظور کاهش پریشانی ناشی از پیش بینی از فقر، به هزینه افزایش مصرف آینده خود را متوجه شد، و در نتیجه تله فقر رفتاری که در آن فقر و نزدیک بودن یکدیگر تقویت یکدیگر. این مقاله همچنین شواهد تجربی اولیهیی را دربارهی تعریف درونزای افق زمانی و وجود تله فقر رفتاری ارائه میدهد. با استفاده از یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده در موزامبیک که یارانه های کشاورزی را دریافت می کند و یک برنامه صرفه جویی هماهنگ شده، نشان می دهد که بهبود چشم انداز اقتصادی منجر به افزایش قابل توجهی در افق برنامه ریزی فقرا شده است. علاوه بر این، افزایش افق به طور قابل توجهی از انباشت دارایی ذینفعان در طی دو سال پس از مداخله پیش بینی می کند.