The one-child policy: A macroeconomic analysis

این مقاله تاثیرات سیاست یک کودک را در چین بررسی می کند. با استفاده از یک مدل تعادل کلیدی کالیبره شده، یک معیار با محدودیت باروری در محل با یک آزمایش غلط املایی بدون محدودیت باروری مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد که اجرای سیاست های یک کودک، انباشت سرمایه انسانی را افزایش می دهد و تولید سرانه را افزایش می دهد. علاوه بر این، سیاست منجر به اثرات رفاهی مختلف نسل ها و گروه های مهارت می شود. نسل اول از آرامش سیاست فرزند یک فرزند بهره مند خواهند شد، اما نسل های بعدی آسیب خواهند دید. اثر بازتوزیع بین کارگران ماهر و غیر متخصص نیز دیده می شود. این یافته ها نشان می دهد که تمرکز صرفا بر تولید ناخالص داخلی سرانه به عنوان شاخصی از رفاه اقتصادی یک تصویر ناقص از عواقب رفاهی سیاست های جمعیت را نشان می دهد.