Repayment incentives and the distribution of gains from group lending

وام های گروهی با مسئولیت مشترک، یکی از ویژگی های متمایز بسیاری از برنامه های کمک مالی هستند. در حالی که چنین اعطای وام میلیون ها وام گیرنده، موسسات بزرگ وام دهنده تأثیر محدود خود را در میان بسیار فقیران و به سمت وام های فردی منتقل می کنند. این مقاله تلاش می کند تا این روند را با بررسی رابطه بین ثروت وام وام و مزایای وام های گروهی، زمانی که دسترسی به اعتبار توسط پیش فرض استراتژیک محدود شده است، توضیح دهد. در مدل ما، افراد ثروت ناهمگن با یک فرصت سرمایه گذاری خاص مواجه می شوند، بنابراین سرمایه گذاران فقیر تقاضای وام بیشتری می دهند. ما نشان می دهیم که بزرگترین وام ارائه شده به عنوان قرارداد فردی نمی تواند به عنوان وام گروهی پشتیبانی شود. بنابراین، در صورت عدم تحریم اجتماعی اضافی در گروه ها، مسئولیت مشترک نمی تواند گسترش اعتبار را گسترش دهد. ما همچنین دریافتیم که مزایای وام گروهی در ثروت وام گیرندگان افزایش می یابد و اندازه گروه بهینه به ویژگی های پروژه بستگی دارد. با اجازه دادن به گروه های چند نفره و ناهمگونی ثروت در جمعیت، این مقاله چارچوب استاندارد را برای تجزیه و تحلیل مسوولیت های مشترک فراهم می کند و به درک شرایطی می پردازد که می تواند اعتبار وام را می تواند فقر را کاهش دهد.