Considering Tobler's first law of geography in a tourism context

علیرغم منافع بالقوه استفاده از قانون توبلر در زمینه گردشگری، این قانون به شدت در ادبیات گردشگری مورد استفاده قرار گرفته است. این مطالعه به دنبال گسترش قانون استفاده از قانون توبلر در تحقیقات گردشگری با بررسی رابطه بین فاصله گردشگری به مقصد و میزان درک نزدیک بودن احساسی چنین بازدید کننده هایی با ساکنان محله می باشد. در انجام این کار، داده بازدید کننده از سه مقصد منحصر به فرد مشخص تگزاس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که بازدید کنندگان به مقصد نه تنها در فاصله های متناوب سفر خود، بلکه سطح درک همبستگی احساسی با ساکنان متفاوت است. نتایج به دست آمده از قانون توبلر در زمینه گردشگری پشتیبانی می کند، بدین معنی که نتایج نشان می دهد که هر فرد بیشتر به یک مقصد سفر می کند، کمتر آنها با احساس نزدیک شدن به ساکنین مقصد موافقند. در پایان کار، پیامدها و فرصت های تحقیقاتی در آینده ارائه می شود.