Contract ineffectiveness in emerging markets: An institutional theory perspective

اثربخشی قراردادها به وسیله محیط سازمانی محدود می شود که در آن طراحی و اجرا می شود. هنگامی که شرکت ها شراکت زنجیره تامین را در بازارهای نوظهور شکل می دهند، ممکن است ناکارآمد بودن قرارداد شوند، که به عنوان محدودیت درک شده شرکت در قراردادها با توجه به حفاظت از منافع و هماهنگ سازی فعالیت ها تعریف می شود. به طور مشخص، ما دو عامل سازمانی را شناسایی می کنیم که ممکن است موجب ناکارآمدی قرارداد، شفافیت اطلاعات و اجرای قانونی شود، چرا که آنها تعیین می کنند که چگونه یک شرکت یک قرارداد را طراحی و اجرا می کند. علاوه بر این، ما نشان می دهد که ناتوانی قرارداد باعث می شود که یک شرکت برای دستیابی به روابط اجتماعی، از جمله روابط تجاری و روابط سیاسی، برای غلبه بر محدودیت های قراردادهای ناشی از سرمایه گذاری. با این حال، این تلاش ها تحت تأثیر فشارهای غالب یک خرس شرکت می شوند. در حالی که فشار سهام تحت تأثیر رابطه بین ناکارآمد بودن قرارداد و پیروی از روابط اجتماعی است، فشار کارآیی این رابطه را تضعیف می کند، زیرا جستجوی روابط اجتماعی یک بار اضافی برای کارآیی ایجاد می کند. تحقیق ما بر اساس داده هایی که از 187 توزیع کننده در چین جمع آوری شده است، نشان می دهد علل نهادی و پیامدهای ناتوانی قرارداد، که یک مشکلی است که در هنگام شکل گیری مشارکت های زنجیره تأمین در بازارهای نوظهور بوجود آمده است.