Confronting challenges to integrating Pacific salmon into ecosystem-based management policies

مدیریت مبتنی بر اکوسیستم، یک پارادایم به طور فزاینده ای برجسته برای مدیریت منابع دریایی زنده با تمرکز بر حفظ خواص و فرآیندهای سطح اکوسیستم است. گرچه گونه های ماهی دریایی و آنادروم بسیار مهاجر اغلب به ساختار و عملکرد اکوسیستم ها کمک فراوانی می کنند، این گونه ها را به سیاست های مدیریت اکوسیستم محدود می کند، چرا که آنها بخش قابل توجهی از زمان را صرف امور خارج از مرزها می کنند که یک منطقه مدیریت خاص را تعریف می کنند. در این مقاله، دو مورد مورد استفاده برای بررسی چگونگی چالش های باز بودن اکوسیستم، اطلاعات ناقص و پیچیدگی اکوسیستم می تواند مانع تلاش برای ادغام ماهی قزل آلا مهاجران اقیانوس آرام در سیاست های مدیریت اکوسیستم شود. این تحلیلی، سه عامل اصلی را که مانع ادغام مؤثرتر می شود، نشان می دهد: (1) عدم اطمینان در مورد تأثیرات فعالیت های انسانی و فرایندهای زیست محیطی که در مناطق جغرافیایی در حوزه های حوزه قضایی و یا در مقیاس های فضایی بزرگتر از منطقۀ مدیریت اکوسیستم رخ می دهد، (2) عدم تقارن فضایی در توزیع هزینه ها و منافع مربوط به تصمیمات مدیریتی (مثلا منافع مثبت یا منفی) و (3) سیاست های مدیریت استاتیک که مانع از اتخاذ تصمیمات مدیریتی در موقع تغییر شرایط اکوسیستم و یا دسترسی به اطلاعات جدید می شود. با توجه به این عوامل، دو راهبرد بالقوه برای رسیدگی به چالش های مهاجرتی پیشنهاد شده است. اولا ایجاد یک گروه سنتز بین المللی اکوسیستم برای تسهیل جمع آوری، تجزیه و تحلیل و انتشار اطلاعات زیست محیطی، اجتماعی و سیاستی در مرزهای ملی و سایر حوزه های قضایی توصیه می شود. دوم، استفاده گسترده از سیاست های مدیریت پویای در فصل توصیه می شود، که به منظور به روز رسانی سریع تصمیمات مدیریت بر اساس اطلاعات تکاملی در مورد شرایط اکوسیستم اجازه می دهد.