Homeostasis in dynamic self-regulatory physiological systems

درک اصول کلی هوموستازیازی و تنظیم آن در سلامت و بیماری، کلید مدیریت بیماران در واحدهای فشرده و اپراتورها است. در این محیط ها حائز اهمیت است که کنترل فیزیولوژیکی یک فرآیند پویا با هدف دستیابی به تعادل بین دو مجموعه مخالف از عوامل است. در حالی که یک مجموعه از عوامل (به عنوان مثال سیستم عصبی سمپاتیک) تلاش برای افزایش یک متغیر فیزیولوژیکی مورد علاقه در هر زمان داده شده، نیروهای مخالف تقریبا همزمان (مانند سیستم عصبی پاراسمپاتیک) باعث کاهش ارزش این متغیر خواهد شد. بدن انسان یک سیستم خود سازگاری است و به عنوان یک نتیجه از توانایی آن برای انطباق، حالت های ثابت فیزیولوژیکی جدید حتی در بیماری ها نیز به دست می آید. در این بررسی برخی از مفاهیم و راه های دخیل در تنظیم هومیوستاز در مقیاس های زمانی فوری، متوسط ​​و تاخیر پس از اختلال اولیه، با تاکید بر ماهیت پویا این مقررات، مورد بررسی قرار می گیرند.