Advances and limitations of visual conditioning protocols in harnessed bees

زنبورها مدل های بی مهره ای عالی برای مطالعه یادگیری بصری و مکانیسم های حافظه هستند، به دلیل سیستم دیداری پیشرفته و توانایی های شناختی قابل توجه آنها در ارتباط با یک مغز نسبتا ساده. یادگیری ویژوال در زنبورهای آزاد پرواز شده است به طور سنتی با استفاده از یک پارادایم تهویه عامل بررسی شده است. با این وجود، این پروتکل معتبر می تواند با روش های تهاجمی برای مطالعه پایه عصبی شناختی یادگیری بصری ترکیب شود. تلاش های مختلفی برای توسعه پروتکل ها انجام شده است که در آن زنبورهای عسل به تنهایی می توانند نشانه های بصری را تقویت کنند، هرچند عملکرد یادگیری نسبت به آنچه که با حیوانات آزاد انجام می شود فقیرتر است. به خصوص در دهه گذشته، قصد بهبود عملکرد یادگیری بصری از زنبورهای مهاربندی شده، بسیاری از نویسندگان را به تصویب پروتکل های بصری بصری متمایز، تغییر پارامترهای مانند روش مهار، طبیعت و مدت زمان تحریک بصری، تعداد آزمایش، فواصل بین جلسات، و در میان دیگر . در نتیجه، ادبیات داده ها را به سختی قابل مقایسه و گاهی متناقض می کند. در بررسی حاضر ما یک تحلیل گسترده از ادبیات موجود در تهیه بصری زنبورهای مهار را ارائه می دهیم، با تاکید ویژه بر مقایسه پارامترهای مختلف تهویه مطبوع که توسط نویسندگان مختلف پذیرفته شده است. همراه با این مقایسه تطبیقی، ما بحث می کنیم که چگونه این پارامترهای مختلف تهویه مطبوع می تواند عملکرد یادگیری بصری از زنبورها را مهار کند.