Disturbances of thirst and fluid balance associated with aging

در طول امواج گرما، مرگ و میر و عوارض قابل توجهی در جمعیت سالمندان به علت استرس گرما و کم آبی بدن رخ می دهد. کمبود آب در درجه اول به دلیل مصرف ناکافی آب ناشی از اختلال عملکرد مکانیسم سیستم عصبی مرکزی، کنترل تشنگی است. پدیده تشنگی کاهش یافته در پاسخ به کمبود آب در سالمندان ابتدا ده ها سال پیش مورد بررسی قرار گرفت و از آن زمان به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. کاهش تشنگی و رفتار تغذیه ای به طور مداوم در پاسخ به محرک های هیپراسموتیک، محرک های هیپوولمی و کم آبی بدن در هر دو سالمندان و مدل های حیوانی پیری گزارش شده است. همچنین داده هایی وجود دارد که نشان می دهد اشتهای سدیم در موش های سالم کاهش یافته است، که به طور بالقوه نشان دهنده یک علت رایج است. همراه با تغییرات رفتاری در مصرف آب و سدیم که در پیری اتفاق می افتد، تغییراتی نیز در تعدادی از سیستم های هورمونی درگیر در مایع بدن و هوموستیز الکترولیت وجود دارد. این تغییرات عبارتند از: کاهش فعالیت سیستم رنین-آنژیوتانسین و افزایش گردش خون پپتید نایروهوری و وارزپرسین آرژنین. در حالی که شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد که مکانیزم های رفتاری و فیزیولوژیکی مربوط به مایع بدن و هوموتاز سدیم در هنگام پیری دچار اختلال می شوند، علت دقیق تشنگی کاهش می یابد.