Cardiovascular impact in patients undergoing maintenance hemodialysis: Clinical management considerations

بیماران تحت همودیالیز نگهدارنده هر دو اختلالات قلبی عروقی ساختاری و عملکردی را توسعه می دهند. با وجود بهبود تکنولوژی دیالیز، مرگ و میر قلب و عروق این جمعیت باقی می ماند. مکانیزم های پاتوفیزیولوژیک این تغییرات پیچیده و قابل فهم نیستند. فرض بر این است که چندین عامل خطر دیگر مرتبط با اورمیک، به ویژه وضعیت اورمیک درازمدت که ممکن است بر سیستم قلب و عروق تأثیر بگذارد، فرض شده است. بسیاری از تغییرات قلب و عروق رخ می دهد که در بیماری های مزمن کلیه رخ می دهد از جمله هیپرتروفی بطن چپ، فیبروز قلب، بیماری های میکروویروس، آترواسکلروز شتاب و آرترئوسکلروزیس. این تغییرات ساختاری و عملکردی در بیمارانی که دیالیز مزمن دریافت می کنند، آنها را بیشتر در معرض ایسکمی میوکارد قرار می دهد. همودیالیز خود می تواند بر سیستم قلبی عروقی ناشی از حذف مایعات غیر فیزیولوژیکی تاثیر بگذارد، منجر به بی ثباتی همودینامیک و شروع التهاب سیستمیک می شود. در دهه گذشته، آگاهی رو به رشدی از خود نشان داده است که سازوکارهای پاتوفیزیولوژیک باعث اختلال عملکرد قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیالیز مزمن می شود و در حال حاضر درمان های دارویی و غیر دارویی وجود دارد که می تواند کیفیت زندگی فقیر و میزان مرگ و میر بالای این بیماران را بهبود بخشد.