Closed treatment of unilateral mandibular condyle fractures in adults: a systematic review

از تمام شکستگی های فک پایین، 25-35٪ کاندیدای ناپایدار هستند. بسیاری از مطالعات در مورد اینکه آیا این شکستگی ها از طریق روش های باز یا بسته درمان می شود، متمرکز شده است. یک پروتکل یکنواخت برای درمان بسته وجود ندارد، اما چنین پروتکل می تواند عمل بالینی خوب را تضمین کند. هدف از این بررسی سیستماتیک، ارائه یک مرور کلی از مطالعات منتشر شده صرفا مربوط به درمان بسته و خلاصه روش های موجود برای درمان بسته و نتایج بالینی آنها است. شانزده مطالعه برای تحلیل دقیق انتخاب شد. تداخلات داده شده بسیار متغیر بودند، از هیچ چیز تا اعمال تثبیت مچلیماندیبولار با سیمهای فولادی ضد زنگ اعمال نشد. نتایج مطالعات مختلف و روش های درمان مورد استفاده قرار می گیرند؛ با این وجود تفاوت های روشنی در معیارهای نتیجه بین روش های درمانی اعمال شده مشاهده نشد. عوارض ناشی از درمان بعد از بستری شامل مالوکلوکسی، محدود کردن دهان، محدود کردن حرکت و درد مداوم بود. با توجه به عدم همبستگی بین گروه ها، از دست دادن به پیگیری بالا، شرح ضعیف از درمان ها و تغییرات در روش های اندازه گیری نتیجه، هیچ ارتباطی روشن بین نتایج نامطلوب و درمان های اعمال شده نمی تواند تعیین شود. این بررسی نشان می دهد که با توجه به سطح بالایی از متغیرهای متدولوژیک در مطالعات مربوطه که تا به امروز منتشر شده اند، در حال حاضر استانداردهای یکنواخت برای درمان بسته های شکستگی های کانادایی وجود ندارد که می توان انتظار داشت که نتایج بالینی خوبی داشته باشد. ایجاد چنین استانداردهای می تواند به طور بالقوه نتایج درمان را بهبود بخشد.