Topical treatments for acne

داروهای موضعی برای درمان دهه های آکنه به طور موفقیت آمیزی مورد استفاده قرار گرفته اند. این بررسی در مورد استفاده، اثربخشی و ایمنی گزینه های موجود از طریق تجویز است. آنتی بیوتیک های موضعی، داپسون، بنزیل پراکسید، اسید آزیلئیک و رتینوئیدهای موضعی شامل می شوند. آنتی بیوتیک های موضعی نباید به عنوان یک مونوتراپی مورد استفاده قرار گیرند، بلکه باید با عوامل دیگر برای جلوگیری از مقاوم شدن پروپنیوباکتریوم آکنه مقاوم باشند. پراکسید بنزوییل در جلوگیری از مقاومت باکتری ها موثر است. رتینوئید موضعی در درجه اول کمردونال و همچنین ضایعات التهابی آکنه است. اسید آزلائیک در درمان ضایعات آکنه و برای روشن کردن هیپرگگمانتازی پس از التهابی مفید است که ممکن است ضایعات آکنه التهابی همراه باشد. ترکیبات عواملی که جنبه های مختلف پاتوژنز آکن را در بر می گیرند ممکن است برای بیماران مبتلا به آکنه مفید باشد.