کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
5684762 1408988 2017 7 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Acute appendicitis
ترجمه فارسی عنوان
آپاندیسیت حاد
کلمات کلیدی
آپاندیکتومی، آپاندیسیت آپاندیس ضمیمه، نقطه مکبرنی، درد عضلانی راست
فهرست مطالب مقاله
چکیده

کلمات کلیدی

مقدمه

پس‌زمینه

اپیدمیولوژی

علت‌شناسی

ارائه

ارائه تاریخچه

معاینه‌ی جسمی

بارداری

سایر آزمایش‌ها

آزمایش ادرار

آزمایشگاه

نمره‌دهی

تصویربرداری

مدیریت

روش

قطع کردن آپاندیس باز 

قطع کردن آپاندیس لاپاروسکوپی

عواقب

نتیجه
ترجمه چکیده
آپاندیسیت به شکل التهاب زائده‌ی کرمی شکل، شایع‌ترین جراحی اورژانسی در کودکان و نوجوانان مبتلا به درد شکمی شناسایی شده است. استاندارد فعلی مراقبت از بیماران مبتلا به آپاندیسیت، جراحی قطع کردن آپاندیس یا جراحی لاپاروسکوپی و یا جراحی باز است. در برخی موارد یک استراتژی غیرجراحی با آنتی‌بیوتیک سودمند است و شواهد جدید نشان می‌دهد که کاربرد آن گسترده‌تر است. تشخیص بر اساس تاریخچه، معاینه بالینی و آزمون‌های آزمایشگاهی است، اگرچه 30 الی 45 درصد از بیماران علائم و نشانه‌های نامعمول را در هنگام ارائه نشان می‌دهند. جایی‌که تشخیص مبهم باقی می‌ماند، سونوگرافی و سی‌تی‌اسکن شیوه‌های درمانی تصویربرداری به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. لاپاروسکوپی تشخیصی می‌تواند رویکردی مفید در بیماران کم‌خطر، به ویژه زنان جوان باشد. آپانديسیت به بيماری ساده يا پيچيده تقسيم می‌شود، در صورت وجود آبسه‌ی پیراآپانديسی، گانگرن يا سوراخ کردن، بیماری پیچیده است. آپاندیسیت پیچیده میزان ابتلا و مرگ و میر را به شکل قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. محدود کردن پیشرفت از بیماری ساده به پیچیده، اگرچه اجتناب‌ناپذیر نیست، برای درمان قطعی اولیه منطقی است. قطع کردن آپاندیس برای آپاندیسیت مشکوک انجام می‌شود، در نتیجه آپاندیس نرمال در معاینه‌ی هیستوپاتولوژی به قطع کردن آپاندیس منفی اشاره دارد. قطع کردن آپاندیس منفی دارای عوارض بعد از عمل در حدود 10٪ است که نشان‌دهنده‌ی نیاز به تشخیص دقیق و به موقع است.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی پزشکی و دندانپزشکی (عمومی)
پیش نمایش مقاله
آپاندیسیت حاد
چکیده انگلیسی
Appendicitis is defined as inflammation of the vermiform appendix, the most common surgical emergency in children and young adults with abdominal pain. The current standard of care for patients with appendicitis is the surgical appendicectomy, either laparoscopic or open. A non-operative strategy with antibiotics is favourable in some cases and emerging evidence suggests there could be wider applicability. Diagnosis is based on history, clinical examination and laboratory tests, although 30-45% of patients exhibit atypical signs and symptoms on presentation. Where the diagnosis remains ambiguous, ultrasound and CT scans are the most widely used imaging modalities. Diagnostic laparoscopy can be a useful approach in low-risk patients, particularly young women. Appendicitis is classified into simple or complex disease, complex in the presence of a peri-appendicular abscess, gangrene or perforation. Complex appendicitis has significantly higher rates of morbidity and mortality. Limiting the progression from simple to complex disease, although not inevitable, is the rationale for early definitive treatment. An appendicectomy performed for suspected appendicitis resulting in a normal appendix on histopathological examination is referred to as a negative appendicectomy. A negative appendicectomy has a postoperative complication rate of around 10%, demonstrating the need for both accurate and timely diagnosis.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Surgery (Oxford) - Volume 35, Issue 8, August 2017, Pages 432-438
نویسندگان
, ,