Postnatal corticosteroids to prevent or treat bronchopulmonary dysplasia - Who might benefit?

نوزادان تازه متولد شده بسیار زودرس هستند در معرض خطر ابتلا به دیسپلازی برونکوپولمونری هستند، که نه تنها مرگ و میر ناشی از آن، بلکه پیامدهای عصبی و تنفسی درازمدت در بازماندگان است. کورتیکواستروئیدهای پس از زایمان ممکن است خطر ابتلا به دیسپلازی برونکوپولمونری را کاهش دهند و یا شدت آن را کاهش دهند. با این حال، مهم است که به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض اثرات بالقوه مضر کورتیکواستروئیدها، به ویژه در مغز در حال توسعه است. کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پس از اولین هفته زندگی، بیشترین سود را در شیرخوارانی که بیشترین خطر ابتلا به دیسپلازی برونکئوپونیک را دارند، نشان داده اند، در حالی که کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در کودکان مبتلا به بیماری های مبتلا به بیماری ریه اثر کمی دارند. کورتیکواستروئیدهای سیستمیک در هفته اول زندگی توصیه نمیشوند، اما کورتیکواستروئیدها یا کورتیکواستروئیدهای استنشاقی که به وسیله سورفاکتانت به عنوان یک وسیله نقلیه برای توزیع کورتیکواستروئیدها از طریق ریهها تزریق میشوند، در قبال جلوگیری از دیسپلازی برونکوپلومونیک، قول میدهند.