Paradoxical perception of object identity in visual motion

در جریان سازمان ادراکی، تحریک نوری کامل می تواند تجربیات کامل اشیاء را با هویت های متمایز ادراکی ایجاد کند. بر طبق یک اصل شناخته شده سازمان ادراکی، قطعات تحریک شده توسط فاصله های فضایی کوتاه تر، بیشتر به عنوان بخشی از یک هویت ادراکی مشابه ظاهر می شوند. در حالی که این اصل مجاورت در بسیاری از مطالعات گروه بندی ادراکی در نمایش های ایستا تأیید شده است، ما نشان می دهیم که به ادراک هویت شی در نمایش پویا تعمیم نمی دهد، جایی که قطعات با فاصله های فضایی و زمانی جدا می شوند. ما از صفحه نمایش های مبهم استفاده می کنیم که حاوی چندین قسمت متحرک هستند و می توانند به دو روش درک شوند: به عنوان دو اشیا بزرگ که به تدریج اندازه خود را تغییر می دهند و یا به عنوان چندین اشیا کوچکتر که مستقل از یکدیگر چرخش می کنند. گروه بندی بیش از فاصله های طولانی و کوتاه مربوط به درک اشیاء به اندازه بزرگ و کوچک است. ما می بینیم که گروه بندی بیش از فاصله های طولانی، اغلب ترجیح می دهد به گروه بندی بیش از فاصله های کوتاه، در مقایسه با پیش بینی های اصل مجاورت. اگر چه این اثرات در کنتراست روشنایی بالا مشاهده می شود، ما نشان می دهیم که آنها با نتایج حاصل شده در آستانه کنتراست روشنایی مطابق با پیش بینی های یک نظریه اندازه گیری حرکت کارایی سازگار است. این شواهدی است که ادراک هویت شیء را می توان با یک اصل محاسباتی از اقتصاد عصبی توضیح داد و نه به وسیله اصل تجربی مجاورت.