Early life adversity: Lasting consequences for emotional learning

دوره ابتدای پس از تولد یک دوره بسیار حساس برای مغز در حال رشد، هم در انسان و هم در جوندگان است. در طول این دوره زمانی، قرار گرفتن در معرض تجربیات نامطلوب می تواند به طور مؤثر بر توسعه شناختی و عاطفی تأثیر بگذارد. در این بررسی ما به طور خلاصه در مورد مطالعات انسانی و جوندگان در مورد چگونگی در معرض شرایط نامطلوب زندگی زودرس - که عمدتا مربوط به کیفیت مراقبت از والدین است - بحث می شود. فعالیت مغز، ساختار مغز، شناخت و پاسخ های احساسی بعد از زندگی تاثیر می گذارد. ما در مورد شواهدی مبنی بر اینکه نارسایی زودرس زندگی، بعد از عملکردهای قشر هیپوکامپ و پیش فرنتال را مختل می کند، در حالی که افزایش فعالیت آمیگدال و حساسیت به عوامل استرسزا و رفتارهای عاطفی بعد از زندگی، مانع می شود. بنابراین در معرض استرس زودرس زندگی، از یک طرف می تواند سازگاری رفتاری را به شرایط بالقوه تهدید کننده در زندگی بعد از زندگی افزایش دهد، به این معنا که هزینه تشکیل حافظه متناظر در شرایط تهدید کننده کمتر باشد، اما ممکن است از سوی دیگر حساسیت به افزایش استرس و همچنین اختلالات اضطرابی در افراد آسیب پذیر.