Acute or Chronic? A Stressful Question

استرس یک عامل خطر اولیه برای اختلالات روانپزشکی است. گاه حتی یک تروما تنها می تواند آسیب روانی ایجاد کند. بسیاری از مدلهای جوندگان از اختلالات روانپزشکی از استرس مزمن استفاده می کنند، اندازه گیری خواندن در پایان پروتکل های طولانی است. در یک راه، مدل های مزمن سنتی، یک سوال اساسی را نادیده می گیرند: چگونه پاسخ فیزیولوژیکی به استرس (ها) به یک مسیر ناسازگار تبدیل می شود که ممکن است به سمت روانپزشکی برود؟ شواهد اخیر نشان می دهد که مطالعه پیامدهای درازمدت استرس حاد، اطلاعات بحرانی را در مورد نقش استرس در روانپزشکی ارائه می دهد. این چارچوب مفهومی جدید می تواند ما را قادر به درک عوامل تعیین کننده ی مسیر پیشگیری از انطباق در مقابل ناراحتی ناپذیری از پاسخ استرس و همچنین بررسی مکانیزم های ضد افسردگی های سریع، مانند کتامین، که به طور مستقیم سیستم گلوتامات را هدف قرار می دهد.