A tipping point in parapatric speciation

بیش از دو عنصر در جداسازی تولید مثل در اغلب موارد از ویژگی های اخیر تخمین زده شده اند. ما تمایز بین دو جمعیت جغرافیایی تفکیک شده با مهاجرت نادرست را مطالعه می کنیم، در حالی که ناسازگاری با لکهای کوچک کنترل می شود. فاصله ژنتیکی ناسازگاری به عنوان کسری از کنترلهای سازگاری تعریف می شود که بین افراد متفاوت است. مشخصه زمانی ایجاد می شود که فاصله ژنتیکی به رغم مهاجرت گاه به گاه و هیبریداسیون بعدی که باعث کاهش فاصله ژنتیکی می شود، به سطح آستانه ای می رسد. با تجزیه و تحلیل تصادفی، ما بررسی می کنیم که چگونه زمان اختصاص دادن به شیوه ای که در آن میزان ناسازگاری با فاصله ژنتیکی افزایش می یابد، بستگی دارد. نتایج: (1) زمان اختصاص دادن کوتاه است اگر نرخ مهاجرت کوچکتر از نرخ جهش باشد، یا اگر سطوح متوسط ​​فاصله ژنتیکی باعث ناسازگاری ملایم شود، مهاجرین در کاهش فاصله ژنتیکی کمتری موثرند. (2) فاصله ژنتیکی ممکن است در طول یک سطح مثبت و نیمه تعادل مثبت برای مدت زمان طولانی تغییر کند و به طور ناگهانی عبور سریع به شکل گیری را نشان می دهد، زمانی که آن فراتر از یک نقطه نزولی است. به طور قابل توجهی افزایش تدریجی ناسازگاری می تواند منجر به ایجاد ناگهانی و سریع گونه های جدید شود. (3) خصوصیات بسیار آهسته می شود اگر ناسازگاری برای افرادی که فقط در یک مکان متفاوت هستند، موثر باشد. این یافته ها نشان می دهد که پیش بینی های تست پذیری در مورد صفات تولید مثل کنترل شده توسط فرم های انباشت ناسازگاری خاص است که روند تکاملی را تسهیل می کند.