Desertification by front propagation?

درک اینکه چگونه بیابان زایی در اکوسیستم های مختلف اتفاق می افتد، گامی مهم در تلاش برای پیش بینی و جلوگیری از چنین تغییراتی است. اکوسیستم های دشت اغلب پوشش گیاهی را نشان می دهند، که نشان داده شده است که عامل مهم در تغییرات رژیم ممکن است که در مطالعات مختلف در مناطق خشک رخ می دهد. به طور خاص، هر دو تغییرات تدریجی که از طریق انتشار اولیه رخ می دهد و تغییرات ناگهانی که در آن تکه های گیاه در یک زمان ناپدید می شوند، در اکوسیستم های خشک به دلیل ناهمگونی فضایی ظهور آنها امکان پذیر است. با این حال، کار نظری اخیر نشان داده است که گام نهایی بیابان زایی - انتقال از گیاه خالص به خاک لخت تنها به عنوان یک تغییر ناگهانی رخ می دهد، اما گستردگی این نتیجه و منشأ اصلی آن هنوز مشخص نیست. ما دو مدل را بررسی می کنیم که پویایی پوشش گیاهی خشک را با استفاده از ساختار عملکردی متفاوت نشان می دهند و می بینیم که در هر دو مدل، مرحله نهایی بیابان زایی تنها می تواند ناگهانی باشد. با استفاده از یک تحلیل عددی دقیق، ما نشان می دهیم که این رفتار با ناپدید شدن دامنه های الگو محدوده ای به عنوان حالت های ثابت همراه است و منشأ ریاضی این رفتار را مشخص می کند. یافته های ما نشان می دهد که بیابان زدایی به تدریج به علت فرآیند پخش اولیه در خاک خلخال نمی تواند در این مدل ها و مدل های مشابه اتفاق بیفتد و این مسئله را مطرح می کند که آیا این پویایی ها می توانند در طبیعت اتفاق بیفتند.