The dynamics of disease in a metapopulation: The role of dispersal range

ایجاد و گسترش یک بیماری در یک جمعیت متاثر از دو پویایی در هر جمعیت و توسط فرایندهای فضایی میزبان و پاتوژن که از طریق آنها متصل می شود، تحت تأثیر قرار می گیرد. ما یک مدل متاپولاسیون صریح مکانی را برای بررسی اینکه چگونه شکل پراکندگی میزبان و بیماری به طور مشترک بر احتمال ایجاد و تهاجم بیماری تأثیر می گذاریم، ایجاد می کنیم. ما نشان می دهیم که بیماری ها بیشتر احتمال دارد که هر دو میزبان و بیماری تمایل به پراکندگی محلی، از آنجا که سابق منجر به تجمع فضایی جمعیت میزبان در محیط زیست، در حالی که ثبات بهره برداری پاتوژن از این الگوی فضایی را تسهیل می کند. در مقابل، پراکندگی پاتوژن محلی به احتمال زیاد احتمال گسترش بیماری های بعدی را کاهش می دهد، زیرا باعث می شود که تفکیک فضایی جمعیت های آلوده و غیر عفونی افزایش یابد. تأثیر پراکندگی محلی بر پویایی بیماری ها کمتر از زمانی است که پاتوژن از طریق حرکت ویروس های آلوده گسترش می یابد و زمانی که پراکندگی پاتوژن مستقل است (مثلا از طریق ویروس های هوا)، اما جزئیات زیست شناسی میزبان و پاتوژن می تواند مهم باشد. در صورتی که سایت های موجود برای اشغال میزبان خود را به طور فزاینده جمع می کنند، این اثرات فضایی بیشتر برجسته می شود.