Survival phenotype, selfish individual versus Darwinian phenotype

جمعیت غیرمعمول را بدون هیچ گونه جهش و تعامل مستقیم بررسی کنید. فعالیت های فردی، باروری و احتمال زنده ماندن افراد را تعیین می کند، علاوه بر این، هر فعالیت زمان می برد. ما این مدل جمعیت را به عنوان یک ترکیب ساده از تاریخ زندگی و مدل های مناسب برای تغذیه مشاهده می کنیم. فنوتیپ ها با توزیع احتمالی در این فعالیت ها داده می شوند. ما بر روی فنوتیپ های زیر متمرکز بر بهینه سازی توابع مختلف هدف تعریف می شود: فرد خودخواه (حداکثر تعداد فرزندان متوسط ​​در طول عمر)، فنوتیپ بقا (به حداکثر رساندن احتمال غیر انقراض نسل) و فنوتیپ داروین (حداکثر نرخ رشد فنوتیپ) . ما دریافتیم که توابع هدف فوق می توانند به طور کلی به حداکثر خود در توزیع های مختلف فعالیت دست یابند. ما دریافتیم که توابع هدف فوق می توانند به طور کلی به حداکثر خود در توزیع های مختلف فعالیت دست یابند. تازگی کار ما این است که ما اجازه می دهیم انتخاب طبیعی بر عملکردهای مختلف هدف عمل کند. با استفاده از استدلال کلاسیک داروینی، ما نشان می دهیم که در مدل انتخاب ما فنوتیپ دارویین از همه فنوتیپ های دیگر برتر است.