Fertility, kinship and the evolution of mass ideologies

جوامع سنتی بشری در اطراف خویش اداره می شوند و از شبکه های خویشاوندی برای تولید طرح های جامع جامعه استفاده می کنند. این با ترکیبی از شناخت زبان زبانی، یک ویژگی منحصر به فرد انسان ساخته شده است که توسط قابلیت اطمینان خانواده ها به عنوان مشارکتکنندگان تأمین می شود. هنگامی که باروری مؤثر می افتد، این به دو اثر همزمان در شبکه های اجتماعی منجر می شود: خانواده های کمتری وجود دارند که می توان آنها را متقاعد کرد، و اثر محدودی از خوشه بندی زبانی محلی قوی تر می شود. برای ترسیم این پدیده، ما از مدل خطوط نسبی استفاده کردیم تا جمعیت ها را با طیف وسیعی از سطوح باروری همراه با مدل هماهنگ رفتاری برای اندازه گیری کارایی عمل جمعی تولید شده بر روی شبکه های زبانی در میان جمعیت ها بکار ببریم. یافته های ما نشان می دهد که هر زمان که همکاری مؤثر بستگی به خویشاوندی داشته باشد، باروری سقوط، بحران ایجاد می کند که باعث کم شدن تعداد اعضای خانواده برای پیوستن به پروژه های جامعه می شود. ما نتیجه می گیریم هنگامی که جوامع به شبکه های شبکه های کوچک مؤثر تبدیل می شوند، به علت باروری کاهش می یابد، به دلیل شهرنشینی یا مرگ و میر بالا به علت جنگ یا اپیدمی، فاصله ای نسبی را به هم می زند، آنها تنها می توانند انسجام اجتماعی را حفظ کنند، با جایگزین های نیمه کره ای بر اساس عضویت صنف ها و باشگاه ها.