Hyaluronan peroxidation is required for normal synovial function: An hypothesis

با وجود استفاده گسترده از آنتی اکسیدان ها، گونه های اکسیژن واکنشی دارای توابع مهم در بافت های طبیعی هستند. در اینجا، ما یک مثال از نقش فیزیولوژیکی رادیکال های آزاد و به ویژه گونه های اکسیژن واکنشی که توسط ضد اکسیدان ها سرکوب می شوند ارائه می کنیم. رادیکال های آزاد باعث تخریب هیالورونان در مایع سینوویال، بافتی است که در آن فعالیت هیالورونیداز به سختی قابل تشخیص است. غضروف مفصلی نیاز به یک محیط اکسیژن کم دارد. فرآیند پراکسیداسیون هیالورونان، مقدار قابل توجهی از اکسیژن مولکولی را مصرف می کند، بنابراین تنش اکسیژن در مفصل را در یک سطح بحرانی کم، اما فیزیولوژیکی حیاتی حفظ می کند. یک نگرانی تغییر در فعالیت بدنی بین روز و شب، با دوره های هیپرلیمی مفصلی و ایسکمی است. افزایش اکسیژن و استرس اکسیداتیو منجر به نارسایی کاندروسیت و آسیب غضروف می شود. مکانیسم برای حفظ سطح اکسیژن کم است مورد نیاز است. ما فرض می کنیم که مکانیسم واقعا برای حذف اکسیژن اضافی وجود دارد. جابجایی هیالورونانهای جرم مولی بالا در مایع سینووییل از تخریب پراکسیداسیون استفاده می کند که در طی آن اکسیژن به شدت مصرف می شود. خود پراکسیداسیون ممکن است توسط پراکسید هیدروژن تولید شود که توسط میتوکندری کندروسیت تولید می شود که می تواند به مایع سینوویال نفوذ کند. کاهش میزان اکسیژن موجود، تنظیم پراکسیداسیون هیالورونان را کاهش می دهد. این به نوبه خود مانع مصرف اکسیژن بیش از حد می شود. به نظر می رسد که رادیکال های آزاد و گونه های اکسیژن واکنشی ممکن است جزء فیزیولوژی طبیعی باشد، به ویژه در مایع سینوویال مفاصل و غضروف مفصلی. بنابراین پیشنهاد شده است که استفاده بی رویه از آنتی اکسیدان ها، که در حال حاضر به وسیله متخصصان بهداشت و صنعت سلامت در حال افزایش است، با احتیاط احضار شود.