From neural to genetic substrates of panic disorder: Insights from human and mouse studies

ترس احساسات اجدادی است، یک پاسخ دفاعی ذاتی در هر ارگانیزم. اگرچه ترس یک احساسات تسریع کننده است و در معرض آسیب های خاصی نظیر اختلال هراس ممکن است غلط و غیر قابل انطباق باشد. کارهای بالینی و پیش از موعد مشخص می کند که تغییر در فرایندهای شناختی مانند درک و تفسیر محرک های محرک که به مناطق مغز مسئول عملکرد بالا می پردازند، برای توسعه اختلالات مرتبط با ترس ضروری است. این بررسی بر دخالت تابع شناختی برای ترس از اختلالات مغناطیسی تمرکز دارد. علاوه بر این، ما در مورد اینکه چگونه الگوهای حیوانی در درک دخالت ژنهای کاندیدای انسانی به ترس پاتولوژیک و کمک به دستیابی به پیشرفت در این زمینه، بحث می کنیم. رویکردهای چند رشته ای که یافته های ژنتیک انسانی را با مدل های موسوم به مدل های ژنتیک ژنتیک ادغام می کند، می تواند مکانیزم های مربوط به آسیب شناسی را تشریح و راهبردهای جدیدی را برای هدف گیری درمانی ارائه دهد.