Recurrent gingival fibrous lesions: comparison of 2 cases and potential need for additional classification

از لحاظ تاریخی، طبقه بندی ضایعات فیبری لثه موضعی ناسازگار است، که منجر به چندین نامگذاری و سردرگمی در بین آسیب شناسان می شود. در حال حاضر ضایعات به طور گسترده به ضایعات هیپرپلازی موضعی و نئوپلاسم های واقعی تقسیم می شوند. اگر چه بعضی از موارد به وضوح بافت شناسی تعریف شده اند (به عنوان مثال، فیبروما استخوانی محیطی، فیبروما ادنتوژنیک محیطی)، مجموعه دیگری از واکنش پذیری ضایعات فیبرینی ویژگی های بافت شناختی همپوشانی را شامل فیبروز غیر التهابی و التهاب می کند. این گروه می تواند عود کند، به طور کلاسیک مربوط به یک محرک محلی. با این حال، زمانی که فاکتورهای محلی وجود نداشته باشند، عود، پتانسیل نوترکیب ذاتی را نشان می دهد. در اینجا، ما 2 توده لثه فکری مکرر را توصیف می کنیم، که یکی از آن ها گزارش می دهد که 3 بار بدون هیچ عامل تحریک آشکار به کار رفته است. ظهور بافت شناسی هر دو ضایعه به طور مشابه مشخص بود اما به خوبی طبقه بندی نمی شد، در حالی که مشخصات ایمونوهیستوشیمی نشان دهنده ضایعات واگرا بود. این نشان دهنده نیاز به مطالعه بیشتر در مورد ضایعات فیبری لثه مکرر است تا پیش بینی پتانسیل رشد مستقل را بهتر پیش بینی کند.