Disability as a covariate in risk adjustment models for predicting hospital deaths

میزان مرگ و میر بیمار بستری در معرض خطر اغلب به عنوان شاخص های قابل قبول کیفیت بیمارستان استفاده می شود. این رقم ها می توانند به طور فزاینده ای اهمیت پیدا کنند، زیرا تلاش ها برای افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی ایالات متحده در طول زمان و در عین حال حفظ و بهبود کیفیت مراقبت ها، افزایش می یابد. امروزه بیشتر روشهای تعدیل ریسک از اطلاعات تشخیصی کد شده گاهی اوقات با اطلاعات دقیق تر بالینی که از سوابق پزشکی گرفته شده است تکمیل می شود. این مقاله در نظر دارد که آیا نرخ مرگ و میر بیمار مبتلا به ریسک باید به دلیل ناتوانی بیمار مبتلا باشد. حسابداری برای ابتلا به ناتوانی در محاسبه میزان مرگ و میر بیمارستان، به ویژه برای شرایطی مانند نارسایی قلبی یا عمل جراحی پیوند عروق کرونری، که وضعیت عملکردی مرتبط با قلب بیمار به طور قابل توجهی نتایج پیشگام خود را پیش بینی می کند، حس بالایی دارد. یک بخش کوچکی از تحقیقات نشان می دهد که قدرت ناتوانی در پیش بینی مرگ و میر بیمارستان، حتا در مقایسه با شاخص های وضعیت فیزیولوژیک حاد و بیماری های همراه است. با این حال، امکان سنجی به دست آوردن اطلاعات کامل و دقیق در مورد ناتوانی مبتنی بر بیماران، چالش برانگیز است و نیازمند بررسی بیشتر است. خطر ناتوانی در تنظیم ابتلا به ناتوانی می تواند تلاش پزشکان و بیمارستان ها برای جلوگیری از درمان بیماران دارای معلولیت قابل توجه باشد.